sara שָׂרָ֜ה była stara, zatem 18,11 (s): przestało się dziać sarze jak bywa u kobiet, na co (p): ustała już słabość miesięczna, a (pl) skończyło się u sary, to co jest zwykle u kobiet. natomiast 18,12 אַחֲרֵ֤י בְלֹתִי֙ הָֽיְתָה־לִּ֣י עֶדְנָ֔ה acharei bilti haita-li edná – oddaje (pl): po tym jak wyschłam będę miała znów piękną skórę (albo: przyjemności), ale (s): iza, kiedym przywiędła, rozkoszy zażywać będę, oraz (p): mamy się oddawać chuciom? poza tym, fragment ten nie obfituje w ciekawsze passusy, ale widać że (s) konsekwentnie archaizuje (19,9 pozbytkujemy, 19,14 kpinkuje, 19,31 by wszedł), tam gdzie (p) 19,9 zrobimy ci coś gorszego, 19,14 żartuje, 19,31 dzielić łoże. i jeszcze - izaak יִצְחָ֣ק icchak prowadzony na rzeź, zwraca się u (s) – ojcze, a u (p) ładnie – tato, co tylko przydaje grozy tej sytuacji, gdy 22,10 awraham ma zamiar tylko (pl) zabić swojego syna, to (s) oraz (p) bez ogródek – zarżnąć, jak w oryginale לִשְׁחֹ֖ט liszchot – czasownik od którego dzisiaj nazywa się zarzynanie zwierząt w celach konsumpcyjnych.
(p) marek piela, (pl) pardes lauder, (s) artur sandauer.