wajigasz - 44,29 וְהֽוֹרַדְתֶּ֧ם אֶת־שֵׂיבָתִ֛י בְּרָעָ֖ה שְׁאֹֽלָה(p) wtrącicie mnie, siwego starca, do grobu (s) siwy mój włos zejdzie do podziemi (pl) sprowadzicie mnie w niedoli do grobu.
wajehi - 47,29 אִם־נָ֨א מָצָ֤אתִי חֵן֙ בְּעֵינֶ֔יךָ (p zręcznie pozostawia łaskę i pomija oczy) jeśliś mi łaskaw (s przekłada dosłownie) jeślim znalazł łaskę w twych oczach (pl niemal dosłownie, przychylność w roli łaski) jeśli znalazłem przychylność w twoich oczach. 47,30 אֶֽעֱשֶׂ֥ה כִדְבָרֶֽךָ (p wdzięcznie i ciepło) zrobię jak sobie życzysz tato (s dosłownie) uczynię jak mówisz (pl) zrobię tak, jak powiedziałeś. 48,7 מֵ֩תָה֩ עָלַ֨י רָחֵ֜ל (p tutaj też robi się rodzinnie) umarła mi rachela, twoja mama (s stylizuje) odumarła mnie Rachel (pl naturalnie) umarła mi rachel. 48,12 וַיּוֹצֵ֥א יוֹסֵ֛ף אֹתָ֖ם מֵעִ֣ם בִּרְכָּ֑יו (p) józef odsunął chłopców od kolan dziadka (s) zdjął więc ich józef z kolan (pl) zdjął ich josef z jego kolan. 48,21 וְהֵשִׁ֣יב אֶתְכֶ֔ם אֶל־אֶ֖רֶץ אֲבֹתֵיכֶֽם (p poetyzuje) wróci was na łono ojczystej ziemi (s neutralnie) wróci was na ziemię ojców (pl) sprowadzi was do ziemi waszych ojców.
to, co najciekawsze pod względem przekładu we fragmencie wajehi, to błogosławieństwa jakuba udzielane synom (rozdział 49), gdzie piela, sandauer i pardes lauder stworzyli trzy odmienne stylistycznie, a po części i znaczeniowo, teksty. na przykład: 49,14 יִשָּׂשכָ֖ר חֲמֹ֣ר גָּ֑רֶם רֹבֵ֖ץ בֵּ֥ין הַֽמִּשְׁפְּתָֽיִם (p) jisachar to kościsty osioł, leży między jukami [tłumacz zaznacza, że zawdzięcza juki piotrowi zarembie, choć przecież użył ich już wcześniej sandauer] (s) kościsty muł, co legł na boku (...) juki dźwiga – jakkolwiek żadnych juków nie ma w (pl) jisachar, osioł o mocnych kościach, rozciąga się pomiędzy granicami.
warto przeczytać w całości te trzy tłumaczenia.