twierdzenie 40 (9) – גזענות התורה שבעל-פה rasizm tory ustnej. odnoszenie się mędrców (חז"ל chazal) do gojów wynika ze strachu zmieszanego z pogardą - piszą autorzy omawianej tu książki (mit tory ustnej - מיתוס התורה שבעל פה) eitan bar (איתן בר) i golan broszi (גולן ברושי). struktura klasowa judaizmu halachicznego uczyniła z niego społeczeństwo w społeczeństwie, z nieprzeniknionymi granicami etnicznymi między żydami a gojami (czytaj: nieżydami). nienawiść halachy rabinicznej do gojów i stosunek talmudu do nich (gojów, czytaj: narodów) podsycały antysemityzm, a to z powrotem objawiało się pętlą wzajemnej wrogości.
tora pisana zakazuje gnębienia cudzoziemca (גר osiedleniec) zamieszkałego wśród hebrajczyków (kpł 19,33), a księga ezechiela (47,22) nakazuje przyznać osiedleńcom dziedzictwo. ale mimo to u mędrców czytamy na przykład, że kto okrada goja nie płaci za to (rambam), albo że takich co nie przyjmą siedmiu przykazań noego, można zabić i ukraść im wszystkie pieniądze. z chrześcijanami się nie zadawać, wina, które dotknął goj, pić nie wolno. gojowi, który zajmuje się torą należy się śmierć. oszczędzimy naszym czytelnikom większości przykładów cytowanych przez bara i brosziego, poprzestając tu na jeszcze jednym cytacie rabina, czyli tekstu spoza tory. rabin josi mizrachi יוסי מזרחי twierdzi, że jest wielka różnica między nasieniem żyda i goja. nasienie żydowskie rodzi na świat czyste dusze i to jest wielka świętość, bo jesteś wspólnikiem boga w dziele stworzenia. a dusza goja stoi w hierarchii o wiele niżej.
