od ponad dwóch tysięcy lat w świecie żydowskim panuje duch grozy – duch prawa rabinicznego.
nikt nie wątpi w istnienie halach (praw) i tradycji ustnych. to co jest do sprawdzenia, to ich źródło. mędrcy חז"ל chazal, twierdzą, że mojżesz otrzymał je na górze synaj razem z torą pisaną, jako torę ustną, ale pogłębione studia biblii oraz dodanych do niej z biegiem czasu objaśnień, wykazują, że przekazane ustnie tradycje w ogóle nie istnieją w tanachu תנ"ך biblii hebrajskiej i że dotarły do nas od rabinów, po tym jak zostały zaadaptowane przez nich od narodów, wśród których żydzi żyli.
omawiana tu książka objaśnia kiedy i jak powstała grupa faryzeuszy פרושים peruszim, jakie okoliczności historyczne i geograficzne wytyczyły drogę ich rozkwitu i jakie mieli narzędzia do dyspozycji, które umożliwiły rabinom odsunięcie konkurencji. objaśni, że stało się tak dzięki stworzeniu kontaktów z najwyższymi szczeblami władzy (rzymskiej). objaśnia także, w jaki sposób mała i silna sekta, zdołała narzucić swoje tradycje i własną ideologię całemu narodowi, za pomocą rozwoju tory i wyniesienia jej do rangi świętego systemu, rzekomo przekazanego ustami boga.
i tak, w 48 postach, zaprezentowaliśmy tu skrótowo, zawartość książki (mit tory ustnej - מיתוס התורה שבעל פה), w której autorzy, eitan bar (איתן בר) i golan broszi (גולן ברושי) bardziej szczegółowo omawiają i objaśniają, dlaczego według nich tora ustna to mit i wszystko co o niej mówią rabini, pochodzi tylko od nich, nie od boga.
