amos oz chciał być pamiętany jako autor książki wyjątkowej w swojej twórczości, między innymi dlatego, że jako prozaik właśnie do tej książki włożył niemało poezji. to samo morze ukazało się w 1999, a polski przekład (tomasz korzeniowski) w 2000. na hebrajskiej stronie oza w wikipedii aż jedenaście tytułów książek oza zaznaczono na niebiesko, to znaczy poświęcono im osobne artykuły, ale nie tej. autor umarł i już się nie upomni. tymczasem w izraelu rozgorzała w tym miesiącu na niespokojnym morzu społeczności i jej kultury burza z powodu publikacji autobiograficznej książki młodszej córki oza – galii oz, która opisała długotrwałe złe, a nawet okrutne (przemoc i poniżanie), odnoszenie się ojca do córki. wikipedia donosi, że na długie lata, aż do śmierci amosa, galia zerwała wszelkie relacje z ojcem, a my słyszeliśmy, że nawet z całą rodziną, która teraz zaprzecza słowom galii, twierdząc, że inaczej rzeczy się mają. raczej nie będziemy śledzić rozwoju wydarzeń i w tej sprawie odezwiemy się, jeśli będzie jakiś wiarygodny przełom. tymczasem, amos oz czeka na nawiedzających (z tym samym morzem w ręku) jego grób w kibucu chulda.
foto: amoz oz w roku 1965 w kibucu chulda (wiki commons), grób amosa oza w kibucu chulda (s-gezer co il)
\