jehudit hendel יהודית הנדל to zmarła w 2014 roku izraelska pisarka, niesłusznie stawiana poza szereg tuzów – szmuela josefa agnona שמואל יוסף עגנון, amosa oza עמוס עוז, a.b. jehoszuę א. ב. יהושע , dawida grosmana דוד גרוסמן , i już sam fakt, że w polsce ukazał się szereg tomów opowiadań etgara kereta אתגר קרת(owszem lubianego) i tylko jedna szczupła nowela hendel (szaleństwo psychiatry טרופו של רופא הנפש, piw 2009) świadczy o chorobie cywilizacji.
jehudit hendel rozwinęła poetykę „słabej siły”, artystyczny wyraz odmienny od rozpowszechnionego w literaturze zbyt pewnej siebie, postawę otwarcia i wsłuchiwania się w ludzkie utrapienia. brzmi ciekawie, prawda?
urodziła się w chasydzkiej rodzinie w warszawie. prawda, że ciekawie? dziadek wyjechał do palestyny cztery lata później i był założycielem wsi chasydzkiej כפר חסידים, o której pisaliśmy w naszej hebrajskiej kafé gazecie. jehudit z rodziną przyjechała w 1930 i osiadła w neszer נשר koło hajfy. debiutowała opowiadaniem w 1942. wydała szereg książek, otrzymała szereg nagród. książka szaleństwo psychiatry ukazała się w 2002, a w 2007 jeszcze tylko jeden zbiór opowiadań.
pisarka zasługuje na większą uwagę w polsce, na choćby znajomość pięciu opowiadań „polskich” z tomu obok cichych wsi ליד כפרים שקטים lejád kfarím szketím, wydanych w 1987, po dwunastu dniach wizyty pisarki w polsce. włosi, owszem wydali przekłady, polska jeszcze nie. my do hendel będziemy jeszcze wracać, tymczasem zapraszamy do lektury szaleństwa psychiatry, docierając do książki (jest na allegro), albo do jej fragmentu u nas.
