tak, tak, cruja, nie zeruya (i nie shalev) jak na okładkach polskich przekładów jej powieści. to biblijne imię, z 1 krn. 2,16 w polskich przekładach biblijnych ma różne formy: sarwia, sareija, seruja i najbliższe dzisiejszej izraelskiej wymowie ceruja. cruja szalew צרויה שלו świętuje dzisiaj sześćdziesiąte drugie urodziny, mając na koncie sześć powieści (na przestrzeni lat 1997-2020), dwie książeczki dla dzieci i tomik poezji, którym debiutowała w 1988 מטרה נוחה לצלפים matará nochá lacalafím (łatwy cel dla snajperów). w prasie (הארץ haarec) debiutowała jako siedemnastoletnia poetka. o czym cruja pisała przez te lata? dlaczego jest popularna i dość chętnie nagradzana? w tytułach jej książek (w tym dla dzieci) pojawiają się: taniec, miłość, dziecko, mama, mąż, żona, życie, ból, los – powodzenie pewne, szczególnie u kobiet.
oprócz pierwszej (tańczyłam, stałam רקדתי עמדתי rakadtí, amadtí) i ostatniej (los גורל gorál, 2020), w polsce ukazały się wszystkie jej powieści: życie miłosne (2003, חיי אהבה chajej ahawá, 1997), mąż i żona (2004, בעל ואישה baál weiszá, 2000), po rozstaniu (2008, תרה tara, 2005), co nam zostało (2013, שארית החיים szeerít hachajím, 2001), ból (2017, כאב keéw, 2015).
gdy podczas wizyty we wrocławiu (2014) cruja wzięła udział w festiwalu bruno schulza, a potem poszła na zakupy do galerii, tam, w jednym ze sklepów z ubraniami dla kobiet, sprzedawczyni chwilę przyglądała się klientce, a potem spod lady wyjęła otwartą książkę i poprosiła cruję o autograf, który z uśmiechem otrzymała.
foto: cruja szalew na wrocławskim rynku. (fot. t. korzeniowski)
