mit tory ustnej (36) – spór: kto wie lepiej

twierdzenie 36 (5) שלושת אלפים הלכות שנשתכחו שוללים את התורה שבעל-פה trzy tysiące zapomnianych praw neguje torę ustną. rabini mówią, że talmud dowodzi, że po zburzeniu drugiej świątyni torę ustną spisano w obawie, by nie została zapomniana. chociaż rabin chanina חנינא chwalił się, że może całą torę ustną za pomocą swej kazuistyki פלפול pilpulu, przywrócić bez trudu. eitan bar i golan broszi (mit tory ustnej - מיתוס התורה שבעל פה) – autorzy omawianej tu książki – pytają, skoro tak, to po co spisywać torę ustną? ponadto, mówi się, że otniel ben kenaz עתניאל בן קנז już zdołał to zrobić za pomocą kazuistyki. dlaczego zatem chanina i koledzy nie zrobili tego w okresie drugiej świątyni בית שני bait szeni?

przecież talmud wspomina, że po śmierci mojżesza משה mosze zapomniano trzech tysięcy przepisów הלכות halach, siedmiuset kwestii wątpliwych jeszuy ben nuna ישוע בן נון i jego trzystu halach. na co rabini czekali aż do drugiej świątyni? no i skoro tak szybko już za mojżesza zapomnieli trzech tysięcy halach, to co działo się później?

mówiąc w skrócie, każdy, kto włoży głowę między karty historii – piszą bar i broszi - odkryje, że w porównaniu z twierdzeniami współczesnych rabinów o jednolitej torze ustnej przed dwoma tysiącami lat, prawda była dokładnym przeciwieństwem jednolitej tradycji. doszło do ostrej, a nawet gwałtownej debaty między trzema różnymi tradycjami w judaizmie, głównie między saduceuszami (צדוקים cadokim) i faryzeuszami (פרושים peruszim), a każda grupa twierdziła, że ​​boska prawda jest po jej stronie.

(foto: bibliawobrazach . pl)